Aydınlığa Sitem

Ey benim inanışlarım
İnandığım yerden kırılışlarım
Bakıp da üstüne hayallerimi çizdiğim bulutlarım
Ve o hayallerimi yağmur olup ayaklarım altına alan damlalarım
Ey bugünün ardındaki keder
Yarının önündeki yorgunluk
Dünün izindeki pişmanlık
Göstermiyor kimse hakikat denilen bohçasını
Yanmıyor artık gözlerimizden akan yaşı parlatacak sobaların ateşi
Göçmüyor artık kuşlar güneye
Yetişemeden kırılacak kanatları,
onlarda biliyor artık bu gerçeği
Dingin yağmur sesinde huzur bulurdu eskiler
Şimdilerde gök gürültüsünde teselli buluyor
Sükuta mahkum kalmış yürekler
Gün doğarken için için ferahlayanlar
Gecenin ölümüne aldırış etmeden yürüyorlar
Gece öldü, ay bizi terketti, yıldızlar küskün ayrıldı
Öyle ya güneş doğdu ve bunların hiç birini görmediniz
Hep öyledir, güneşin doğuşunu sever herkes
Gecenin ölümünü konuşmak lanetli bir kapıyı açmak gibidir çünkü
Yürekleri kör eden aydınlığa aldananlar için