Ayna

Kağıttan başka hiçbir dost,
Şiirden saymaz alnına sürdüğüm lekeyi
Yine de kekeme ellerimle arıyorum
Temiz şiirler içinden en temiz mısraları

Biraz isyanlı ve çokça ağıtlı tüm hayretler,
İnsanı secdeye kapatan bir hikmetle biterken,
Gözlerimi ayak uçlarıma ilikleyerek fısıldıyorum;
Karşındaki acemiliğimi sen bağışla Allah’ım!

Bu şehrin hiçbir kıyısı deniz görmedi
Gözlerim de öyle.
Ama bir gece bakınca uzaktan şehre
Yakamozlaşır her şey.
Ay yok !
Deniz yok!
Pırıltı şehirden geliyor.
Ya yanaklarımdaki ıslaklık nereden?
Bir şiirde bunca sorunun ne işi var diyor
Cevapların yerle bir edeceği lisanlar.

Biliyorum insan unutulmayı sevmez
Ama yine de su üstüne yazılan yazılar
Daha büyüktür nezdimde
Taşlara kazınmış isimlerden

Hayır ! bir insan bir ömrü mahvetmiyor
Mahvedilmiş zamanlar bir ömür gibi uzun
Ve sancılı geçiyor sadece.
Aynanın karşısına geçince
Tüm güçlülüklerin bacakları titrer
Yorulmak neden günah olsun
Otur,ağla !
Dinlen biraz ağrılarının hatırına

Bilmiyorsun, her insan bir yere yaslanır
yaslandığını fark edemeyenin adıdır “güçlü”
Bu böyledir işte,bu böyle !!!
Hepimiz yaşamıyor muyuz bir ömürdür aynalar bizi iyi sansın diye ?