Bedel

Artık gitmekte olanı ısmarlama…

Durmuyor
bu da bir şey mi, koşuyor ki dörtnala
Kimisi farkında bunun ilişiyor yanına
Kimisi kıpırdamadan seyrediyor ardından
Nedendir üstüne sinen tozu yeğ tutuyor kimi
Kimi burun kıvırıyor koşanın sağrısına
Şairi duyuyorum
Sevgilim
Koşar adımsın
Nereye varmakla düzlenir için
Hangi ufku kovalamaktasın
Seni tanıyan insanlar
ardından bakmakla yetiniyorlar
seni gözleriyle seviyorlar, adımlarını
bakışlarıyla yüceltiyorlar
Yanına ilişmeye takati yok onların
Çevren alıcı kuşlarla çevrili
Seni
azılı iştahların ortasına hapseden
yanılgan insanların
başları çıkıyor karşısına seni tanıyanların
Korkulu bir hale ile yürümektesin
Baştan bozgun işareti seni seviyor olmak
-yenilgi, ne müthiş şeylere gebe-
Sevgilim
Seni
savaşkan insanların sözlerinden dinledim
yenilmiş insanların gözleri ele verdi
sevmeyi bilenlerin yürüyüşleri
Seni hiç hayal etmedim gelgelelim
yanında nasıl dururum bilemedim
Seni duymuş olanlara özendim belki
Sana eza vermeden yürüyenlere
ki
ne koşarlar onlar ne de büsbütün dururlar
Yanında olmaya korkarlar ama
Gölgenle yetinmeye rızaları da yoktur
Gittiğinde bıraktığın boşluğa
türlü cisim giydirmeyi sevmezler
Ne isen osun onlara ne kadarsan o kadar
Değerini düşürmezler büyütmezler de gözlerinde
Seni hep olduğun gibi hep olacağın gibi
yürürken severler
Bense…

Ey elleri şimdi bana uzak görünen güzel
Şarkıların mevsimini başlatan adımların
en netamelisini seslendiriyor şimdi
Bastığın yerden yükselir peşrevin son notaları
Kimi zaman mızraptır kimi zaman yay
Uğuldayan bir rüzgar bıraktı kulağıma
peşini bırakmayan yüksek dalgalar
Beni öldürmeliydin bir bu içime batar
veya sökmeliydin beni yırtmalı yolmalıydın
artık benim olmayan benle olmayan yerden
bir de bu
fakat
-Acıyan yerim unutmak yerine
Acıyan yerim olmaktan kaçıyor
Büsbütün acı kesilmek değil de
Acıyor olmaktan kaçmak yoruyor
Ne ki yok kaçacak yer koşmak işe yaramaz
nereye gitsem kimliği değişir gittiğim yerin
kurtarmaz beni kendimden ayaklar-
Diri halimle ve
aynı yerimde ben
bocalıyorum
Sevgilim
İçimde bir yerdesin
Bıraktığın izinle varsın
Geçerken ardından gelen hafif rüzgarla
Seni ufak bir pencerenin arkasından
geçip giden insan başlarıyla anımsıyorum
güneşin doğup batmasıyla
Merakım beni seni anımsatan yerlere götürüyor
Ayağımın yola gelmez olduğuna aldırma
Peşine düşeceğim günü bekliyorum
içimi ayağa kaldırdığımda