Kaneviçe

Annem kaneviçe işlerdi,
Karanfil, gül, serçe resmederdi
Ben annemi izlerdim.
Ömrü bir kaneviçeydi..

Gözleri bulanırdı işlerken,
Ucuza satardı yorgunluğu,
Pazarlık ederler alırken,
Annemin göz nurunu

Örer ilmek ilmek annem bizi,
Parmak uçları kanardı iğneden,
Ağzına götürüp yutardı kanı,
Kanaviçe olurdu annem birden.

At, örsen de binip gitsek anne,
İğne alma yanına artık, bıktık!
Dolanmasın kader parmaklarında
Ellerin kanamasın artık.