Ay köpük köpük bir gökyüzünün aklını çeliyor.
Canım içimde, ne kadar tuhaf. Ağırbaşlı,
becerikli ölüm bu yaşı arar,
Ve elini kimin omzuna koysa bembeyaz.

An geliyor o sene düşünüp taşınıyor ve haykırıyor
ardına bakıp baygın düşüyor.
Nasıl bir sonbahar pusuda bekliyor,
hangi kış köreliyor ıstırapla griye?

Orman kan ağladı ve her saat
o biteviye dönen zaman da kanadı.
Rüzgar sayıları karalıyordu, muazzam,
ve kararıyordu yatışmamış kar içinde.

Kuşkusuz bazı şeyler gördüm, öyle şeyler ki
şimdi hava toprak kadar ağır hissettiriyor.
Hışırtılı kayıtsız bir sessizlik tutuyor
beni hızla, doğumumdan önceki zamanlardaki gibi.

Bu sessizlik durağına bu ağacın gövdesiyle geldim.
Sık yapraklarını öfkeyle karıştırır,
bir dalını aşağı uzatır – boynum için mi?
Şimdi ne acizim ne de ödlek,
sadece yorgunum. Hareketsiz. Ve dal
saçımı karıştırıyor, dehşet içerisinde, sessiz;
böyle şeyleri unutmalı biri, ama ben
unutmayı beceremedim henüz.

Köpük köpük bulutlar ayın üstünden taşıyor.
Koyu yeşil bir zehir gökyüzünü delip geçiyor.
Kendime bir sigara sarıyorum,
usulca, ihtiyatla yaşıyorum.

Miklós Radnóti, 1909-1944, Budapeşte.

Miklós Radnóti, Macar şiirinin en önemli şairlerinden kabul edilmektedir. İlk kitabı 1930 yılında yayınlandı. Modern Çoban’ın Türküleri, Yeni Ay, Takvim gibi kitapları bulunmaktadır. Şiirle aynı adı taşıyan Köpük Köpük Gökyüzü son şiir kitabıdır ve ölümünden sonra 1946’da basılmıştır. Ölümünün ardından cebinden çıkan şiirlerden oluştuğu söylenmektedir.

0 cevaplar

Cevapla

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Bir Cevap Yazın