Mendilim Sende

Gündüzün enkazından zor çıktım
Sonra tuttum söz verdim bir şeylerden öcalmaya
Gece usul usul zerk ederken zehrini
Tek panzehir uykuymuş uyanınca anladım

Baktım, hiçbir aynada kendime rastlamadım
Demek ürkmeyecek artık hiçbir kuş benden
Elinin körüymüşüm göremedim bunca yıldır
Tutup özür dilesem çok mu geç kaldım

Boşuna bekleme hiç cinnet geçmez bu duraktan
Ama geçebilir belki mahcup bir perşembe
Derhal eve git ve ölümü düşün biraz
Gençliğin geçmiyor artık bak aynalardan

Kim yükledi serçelerin omzuna bu dünyayı
Ölü doğan güneşlerin yasını kim tutacak
Gözünden vurulmuş turnalar aşkına
Ah gözlerim olsa da biraz ağlasam

Hayat böyle yaşanmaz hiç mi dünya görmedin
Ben bir kere görmüştüm sene seksen altıydı
Önümden geçerken mendilini düşürdü
Üstünde kan, gözyaşı biraz da irin vardı

Şimdi içimde bir eski idam mangası
Ne var ne yok her şeyi kurşuna dizer

Son isteğim şudur: Hiç eksilmesin
Ömrümün penceresinden yüzünün manzarası