Yol

pişmanlık olarak geçiyor yaşamım
devletin resmi kayıtlarında ben
haylazım suçum sevmek güneşe karşı
kararınca dünya coşmak dörtnala
başını bağlamak baştankaraların
suyun üzerinde iz bırakmadan süzülmek
ve aramak ağlayışlarımda bir göl veya
üzerinde yürüyecek dingin bir deniz
ırmakların üzerinden yürünmez bilirim
yarılır ırmaklar yol açılır geçerim
gece yerini aydınlığa bırakır
ufukta akan coşkun bir nehirdir kızıllık
güneş batana kadar savaşırım
kendimle savaşırım sevdiğimle sevgimle
gece olunca anarım yılanları
koynumdan fışkırır güller kırmızı
susarım sonra koşarım dağlara
görünüşünden hayat fışkıran
için için tutuşmuş bir çalıya karşı
bir çalıya neden koşar insan sorarım
kafamda endişe var gözlerimde acı
göğsümün üzerine demirden bir tüy düşüyor
bir ses patlıyor kulaklarımda
çıkar ayakkabılarını
güneşin nehri boşalıyor gecenin üzerine
kumlar kızarıyor ayaklarım yaralı
son kez görüyorum çalıyı
gözlerim kapanıyor
görünüşten geriye
yara kaldı