Bir düş düşlüyorum
Bir riya çıkıyor.
Bir uyku uyuyorum
Bir rüya çıkıyor.
Rüyamda karşıma bir yol çıkıyor.
Yolun ortasında kurtlar duruyor.
Sürüden ayrılanı kurtlar kaparmış,
Sürüye girmeyenden kurtlar da korksun.
Bir yol yürüyorum etrafım sarılı.
Yılanlar ve köpekler ağızları salyalı.
Kesilsin dizimin feri, kurusun boğazım,
Bir çeşmede bir yudum su için durmuyorum.
Varsın soksun yılanlar, dokunsun
Bir yudum sudan medet ummadım, ummuyorum.
Köpekler, boyunları izli ağızları salyalı
Havlayan ama ısırmayan köpekler,
Meşakkatli yolların meşakkati köpekler,
Kükrüyorum sanırken mızıldayan köpekler.
Bir türkü tutturmuşum bir ıslıkla söylerim,
Kurdun keskin dişini
Salyalara yeğlerim.
Dağlar çıkıyor önüme
Uzun ve engebeli.
O muhteşem düşleri bu dağlara gömmeli.
Başına bir taş bile dikmeden,
Üstüne eğilmeden,
Siyahlar giyinmeden
Hiç tereddüt etmeden tekrar yola düşmeli
Yüzümdeki utancı bu rüzgarlar silmeli.
Rüzgarlar ki kayadan toz alır gider ancak
Utancım bir toz gibi alnımdan sıyrılacak.
Çamur olmadan önce yağmura karışacak
Bir ikindi vaktinde alnımda yıkanacak.
Bu yağmurun ardından fırtına mı kopacak?
Bir utancın bedeli şimşekler mi olacak?
Bir gece yarısında başlayan pişmanlığım
Bir gece yarısında artık son mu bulacak?
Bulutlar mı çekildi, güneş mi parıldadı?
Pencereden içeri uykumu avuçladı.
Ben o sisli rüyadan uyanmadım uyanmam
O yoldan geri adım atmadım ve atamam.
O yolda vereceğim belki son nefesimi
Ben o yola ayırdım ömrümün heybesini.
Yük edecek ne varsa kayırıp, ayrıştırdım,
Ağır gelen her şeyi heybemden savuşturdum.
Bir ağacın altında öpüp alnıma koyup
En ağır yükümü de kuşlara paylaştırdım.
Kuşlar, uzun yolların müptelası olanlar.
Yorgun kanatlarında umut taşıyan kuşlar,
Göğün mavi bağrına tüneyip öten kuşlar,
Bir sırrı gagalayıp sonra da yutan kuşlar.
Görmüyorum ama biliyorum sonunu.
Yolun sonu karanlık yolun sonu tuzaklı,
Adımlarım seyrelmez adımlarımsa hızlı.
Ayaklarım beynimi de esir aldı.
Koşuyorum artık karanlığa içeri,
Karanlık ürpertir,
O suni ışıkların düşmanıdır karanlık,
Çirkinlik ve suçların bahçesidir karanlık,
Kendine küs olanın sırdaşıdır karanlık.
Sırdaş olacağım bu yolun sonuyla.
Bir adım ve bir adım daha
Merhaba, merhaba karanlığa.

Adem Orak

Misafir Yazar

0 cevaplar

Cevapla

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Bir Cevap Yazın