Kelimenin katı hâli

Kelimeler diyorum keşke katı olsalar… Bir çırpıda çıkamasa ağzınızdan o kocaman kelimeler… Ya da çıkıyorsa bile çıktığı ağızda yaralar bıraksa… Bıraksa ki canı yansa büyük şeyler söylerken… O yaralardan anlamalıydık o kişinin boyundan büyük laflar ettiğini…
Kelimeler diyorum keşke katı olsalar… Tartabilirdik o zaman onları… Anlardık sevgisi mi büyük, nefreti mi?
Kelimeler diyorum keşke katı olsalar… O zaman görebilirdik herkes aynı şeyden mi bahsediyor aynı kelimeleri kullanırken… Özledim diyen birisinden alırsınız o kelimeyi örneğin evire- çevire bakarsınız hiç yanık tarafı var mı diye… Sorarsınız o zaman yanmadan özlenir mi ki diye…
Diyeceksiniz ki zaten bazı kelimeler kaskatıdır. Bekledikçe ağırlaşır, ağırlaştıkça da çöker içimize… Bu sebeple konuşmalarından değil de yürümelerinden belli olur içindeki kaskatı kelimelerle yaşayanlar… Hep bir ağırlık taşıyor muş gibidirler zira…