Ahraz

Rehin aldım güneşin doğuşunu
Gecede görüp yeniden doğuşumu
Şavkıyla yoldaş, zifiriyle sırdaş
Oldum sitareyle hemdem, ay ile derttaş.

Ah, görmeseler
Geceleri göğe nasıl koştuğumu
Ah, duymasalar
O’nla neler konuştuğumu
O’nda neler sustuğumu.

Bulutlardan doldurduğum sade, acı kahve
Her gece hep aynı kırk yıllık ömür
Fincanda çam gölgesinden koyu telve
Gözlerin elmas olmaya yüz tutmuş bir çift kömür