Adanmış Ümitler

Güz sancısı biterken vefalı geçen günlerimde, yalnız ve sakin
Ektiğim umutların hasadı gecikti ve sen bulutlardan soruyorsun bana
Erisin diye buz kesmiş yürekler, günler doğacak demiştin
Bu serfeda nefis hasretlik güneşe kızacak değil ya
O yakındığım şeyler harcanıp harab olan sevinçlerde kaldı
Yutkununca anladı bu baş soluksuz rüyalarda, dehlizlerdeyim
Kimi zaman kasvetli bir ahenk ve ben köşesindeyim
Halbuki daha çok olmadı seni göreli
İki sev, bir bağışla beni, hatrıma gelmiyorsun
Ki nazenin sözlerin anılarımda yankı bulsun
O vakitler akıl deryamdan kum taneleri gibi geçtin
Ben ümit yağmurlarını dağlarda, sense makberde içtin
Bir bedel ödedin giderken, pahası yok olmaktı
Gittin ve hatıran bana bir tutam gam ve toprak bıraktı