Bir Kırmızı Örtü

herkes geçkin bir kışı yaşıyor
istanbul’da türkiye’de
geçkin bir kış nedir meselâ

hüzün bile pahalı
karlar bile bulgursu
yüreğin tam ortasında bir iplik
dokuz düğüm dokuzu da turnalı
varış bir gülün başlangıcına değil

suya eşitlik beklerken en azından
gözleri kapalı
düğmesi eksikken en güzel gömleğimin
çocuklar bağıra çağıra sokakları doldurmamış
ve herkes tütün içiyor durmadan
son defa duyuyorum alnımda
keçilerin önüne durulmaz tuzsuzluğunu

çünkü elbet çocuklar bağıra çağıra
tutmalı bütün köşeleri
piyango satanların köşelerini
pezevenklerin tuttuğu köşeleri
gazetelerin tuttuğu köşeleri

şimdi çok değil ama karamsarım
bazı şeyleri yaşayamam
elim ellisinde bir adamın kalbini yokluyor
düzgün atışlı ağaçlı herkesle birlik

biliyorsun

sonra bütün bunların üstüne
bize yakışmayan bir bezginlik

ellerim gene de vazgeçilmez bir suda
benden ayrı yüzüyorlar dupduru
bir bozguna yukardan bakıyorum

kimseye yakışmayan bir bezginlik
beyaz bir örtü gibi üstümüzde
daha kötüsü
kırmızı bir örtü gibi

Kaynak: Toplandılar, Turgut Uyar, Cem Yayınevi