Kankıran

Bir eyyam ile bir gecede kılıçsız kaldım
Uzun sürdü gürültü, el değmedi yüzüme
Yalnız bir ağacın yaprağı kadar vardım
Adından utanmıştı ders kitapları bile

Rengarenk iplerle diktiler yaramı
Tenimde makaslar, neşterler acı soğuk
Kestiler, biçtiler eynimde aynı sızı
Belli ki bu acılar yaşatacak onları

Bir başağın tanesiydim güya yeryüzüne
Vay ki azığım sapalarda haylandı
Alnacımda ima henüz bilmediğim bir duyguyla
Demirim tunçtan hakaretlerle tavlandı