ömrümün son demlerinde elimdeki son altın parayla Anubis’in kayığını gözlüyorum;
savaşlar gördüm,
ömür ilmeğini her zaferle her yenilgiyle yine, yeniden ördüm
zaman zaman boğucu dalgalardan, engin denizlerden kıyıya vurmaktı tüm arzum
oysa beni dalgalar anlardı
beni dalgalar büyütürdü
kaderin çarkında parçalanmamak üzere güçlü kudretli
ne zaman ki göğsümü gersem denizin geniz yakan kokusunu içime çekerek fırtınalara karşı
kendimde tanrısal bir güç bulur atılırdım korkusuzca savaşlara
son sefer öyle olmadı
bitmek tükenmek bilmeyen kavgalardan acımasızca bağrımı döven dalgalardan sıyrıldı sıtkım
ufuk çizgisini gözüme kestiremememin
destek alamadan ayakta duramıyor oluşumun acziyetiyle baktığım dalgalara sırt çevirdim
sırt çevirmek yenilmektir;
yenildim.
Cevapla
Want to join the discussion?Feel free to contribute!