Yas Tutulması

As a Beam O’er the Face of the Waters May Glow

As a beam o’er the face of the waters may glow
While the tide runs in darkness and coldness below,
So the cheek may be tinged with a warm sunny smile,
Though the cold heart to ruin runs darkly the while.

One fatal remembrance, one sorrow that throws
Its bleak shade alike o’er our joys and our woes,
To which life nothing darker or brighter can bring,
For which joy has no balm and affliction no sting —

Oh! this thought in the midst of enjoyment will stay,
Like a dead, leafless branch in the summer’s bright ray;
The beams of the warm sun play round it in vain;
It may smile in his light, but it blooms not again.

Thomas Moore, 1808, from Irish Melodies, vol. 1

Yüzü güneşin hüzmeleriyle parlarken suyun
Aşağıda gelgitlerle karanlıkta ve soğuk akar
Isıtan bir gülümsemeyle boyanabilir yüzün,
Mahvetmek için soğuk kalp karanlıkta koşar.

Ölümcül bir hatıra, dönüştüren bir hüzün
Sevinç ve dertlerimize düşüren kasvetli gölgesini
Ne karanlığı var gecenin ne aydınlığı gündüzün
Ne ızdırabın sızısı var ne de sevincin merhemi

Ah! zevklerin arasında bu düşünce kalacak,
Yazın parlak ışığında ölü, yapraksız dal gibi;
Boşuna sarıyor etrafını güneşin hüzmeleri;
Gülümseyebilir yüzü ama bir daha açmayacak.