Bir tomurcuğun çiçek açmasını beklemekti
Umut etmek
Bir kelebeğin konmasıydı taş yapraklarıma
Şimdi ise içimdeki son umudu
Saksıdaki turuncu çiçeğin yapraklarında kuruttum ben
Günler, saatler geçiyor
Kesmiyor kolumu kanadımı zaman
Yavaş yavaş kurutuyor yapraklarımı
Susuz çorak kalmış bir toprak benimkisi
Açmaz artık gönlümün; pembe, beyaz, mor çiçekleri
Arada bir eser seherin yelleri
Belki bir nebze olsun
Canlanır dallarımın yeleleri
Hazanın ayazı yıktı gövdemi
Artık göç vakti gelmişti
Çiçek açmak başka bahara kaldı bayım
Sen beni yaprağımdaki kelebekle hatırla
Yani umutla
