Yüz(süz)leşme

Soğuk birikir elimde ayağımda
Üşümek düşer aklıma
Üşümek olur adın
Hızlı tempo bir ordu ayağını basar gibi
Yerde düzen birikir
Titremek düşer aklıma
Titremek olur adın
Ansızın beklenmedik bir ışık çıkar karanlıktan
Belki gülüyordu bize karanlığın arkasından
Işık göze perde diye karanlığı geriverdi
El yordamıyla aradım karanlık gösteriverdi
Düşmek düşer aklıma
Karanlık olur adın
Gücenik bir sabahı bırakırlar avcuma
El vermez yüze bakmaz günden nasip pay etmez
Ayak dolanmasıyla karşılık verir bir de
Sövmek düşer aklıma
Sevmek olur adın
Payıma düşenleri pay ederim içimde
Öfke ve pişmanlık ve öfke ve öfkeden
bir kale yükselir gırtlağıma doğru
Yüzü sana dönük bir kaç düşman er gibi
Sana ulaşamadıkça zincire beni vurup
Bunca olana sebep sensin işte
der gibi
İşgal tutuyor dilimi
Uzaklar bulur sesimi uzak diyorum anla
Sözüm senin yokluğunu çağrıştırıyor ilkin
İçimde ne eksikse adı oluyor adın
Kurtuluyor suçundan ahmaklığım