Zilzal

Onlar yıkılınca biz de enkaz altında
Köroğlu Ayvaz, halkla millet
Sağ kaldık şimdi utancımızla yetersiz bakiye
Altında kaldık, dolarda, hisse senetlerinde
Onlarsa üste çıktılar, kat çıktılar
Korkulukları, koltukları, çakarlı arabaları
Altta kalanın canı çıktı, feryat figan arşa çıktı
Bir de bundan zangırdadı kara yer
Kalakaldık öyle her şey yeniden tanımlandı
Sair azalar betonlardan filizlendi
Kırk gün kırk gece feryat aktı sokaklardan
Ağızlardan yalan, tezvirat, lağım
Kimi çocukların elinden tuttu
Çok üşüdü kimileri
Bu kaçıncı titreme Ya Resûlullah
Bizi yalnız sen anlarsın
İhtiyatlar çadır satmış Azrail pusudaymış
Mikail suları ıslatmış

Şimdi biz bu yolları tekrar bu yollarda
Kiminle, nasıl, kimimiz kimsemiz kalmayınca
Biz kimdik, onlar kim
Zaman o yıkıntının duvarında asılı
Sen bizim kim olduğumuzu biliyor musun?
Herkes her şeyi biliyordu
Bazıları gavur gibi, bazıları…
Bir şeyler sarıldı yaralara,
Sonra birileri yaralara sarıldı tekrar

Ama yaralar layıkıyla sarılmadı
Kendileri gitti ses kayıtları kaldı yadigar
Biz hangi biz, onlar hangi onlar
Tıraşı uzamış adamlar
Put yemiş mümine döndük