Ezan okunmasaydı ıslık çalacaktım
Bir dağ taşıyacaktım kalbimdeki mahşere
Üzerime gül almadan çıktım sokaklarda
Yürüdüm ölürken çocuklar çünkü şehirlerde

Göğsüme hücum eden telaşlı karıncalardır
Beni toprak içinde yaşatan
Nasıl olsa dinlenir inip kalkan kırbaç
Kimseye çarpmadan gezinir ruhum ruhlar içinde

İncitir haber bültenleri
Ağlara takılan çocukların saçlarını
Mezar taşlarını gizler aynalar
Utancımın öyleyse bir yüzü olmalı

Yakınım bütün komşu sınırlara
Konuştum, yürüdüm, düş kurdum
Dedim ne kadar uzak
Ne kadar yakın Tanrı bana.

Süleyman Elgün

Misafir Yazar

0 cevaplar

Cevapla

Want to join the discussion?
Feel free to contribute!

Bir Cevap Yazın