Yaşasaydı çok şey söyleyecekti
Yaşasaydı da çok
Roman bu cümleyle başladı
Henüz bitmemiş kalem
Kırk sene düşünseler bulamazlardı
Mavi yazardı göğe yazınca
Kırk sene bir ok gibi vınladı
Islık çalarak ıslıklayarak gitti
Gitti ama uzaklar-da baş ucunda
Terk etmedi gitti
Kısa çöpü hep bildi
Bilmek kaldı kusursuz değil elleri boya yeşildi
Onu da bildi güldü gitti
